„Nie umiem w konflikty” – czyli jak pójść dalej

„Nie umiem w konflikty” – znasz tę myśl? Zdarza Ci się tak myśleć?

Mi się zdarza. Mimo świadomości, że mam wiedzę, umiejętności, praktykę i wiele dowodów, że to, co robię naprawdę działa — są momenty, gdy w relacjach bliskich doświadczam bezradności.

„Po cholerę ta cała wiedza, jak teraz nie potrafię popchać spraw do przodu?”

Albo bardziej dosadnie:

„W dupę sobie wsadź to całe Twoje mediowanie.”

Trochę jak kryzys siódmego centymetra rozwarcia przy porodzie. A potem… to rusza. Przychodzi uspokojenie. Przegadanie. Nowe pomysły. Eksperymenty. Zrozumienie. I jesteśmy w zupełnie innym miejscu.

Jak to dobrze, że nie każdy konflikt jest jak poród…

Prosty plan na konflikt? Tylko w teorii

Ostatnio czytałam e-booka o konflikcie. Na jednej stronie: technika pracy z konfliktem.

1. Definiowanie problemu
2. Definiowanie potrzeb
3. Generowanie rozwiązań
4. Wybór rozwiązania
5. Wdrożenie

Brzmi prosto, prawda?

Tyle że w rzeczywistości 3/4 czasu pracy z konfliktem to pierwsze dwa punkty. Tymczasem wiele osób oczekuje, że w pół godziny zdefiniuje problem i potrzeby, a potem z górki. I tu się wszystko wykłąda

Ale jak masz za mało danych, to żadne rozwiązanie nie będzie dobre.

To jak w powiedzeniu: „Garbage in, garbage out”. Śmieci na wejściu, śmieci na wyjściu. Jeśli nie odkryjesz, o co tak naprawdę chodzi — nie znajdziesz rozwiązania, które trudność rozwiąże.

Skąt ta myśl „nie umiem w konflikty”?

Bo:

• nie masz dość czasu, by odkryć, co naprawdę się dzieje
• liczysz, że rozmowa załatwi wszystko od razu
• wchodzisz w gotowe schematy, a one nie działają, jak planujesz
• frustrujesz się, gdy druga osoba reaguje inaczej, niż zakładałxś

A przecież konflikty to proces. Zwłaszcza te „porodowe” Często to nie jedna rozmowa, ale wiele mikro-etapów. Rozmówki. Przerwy. Powroty.

Co to za sytuacje?

Chcę Ci powiedzieć, że pracy nad konfliktami można się nauczyć. Że dużo z tej nauki to pokora i cierpliwość. Że wiele osób doświadcza frustracji i zniechęcenia, kiedy nie wychodzi.

• Kiedy nie jesteś w stanie wspierać swoich dzieci, które kłócą się o głupoty.
• Kiedy próbujesz wgłębić się w rozmowę, z Twoją osobą partnerską, ale ona reaguje inaczej, nic zakładałxś.
• Kiedy masz gładkie formułki dla mamy o pasieniu słodyczami Twoich dzieci, a ona dalej robi swoje.
• Kiedy próbujesz porozumieć się z osobą, z którą pracujesz i myślisz, że jest po prostu oporna i nic nie wskórasz.

Co mi pomaga, gdy się nie dogaduję?

• Świadomość, że nie wszystko będzie tak, jak chcę
• Wachlarz możliwości, tego co mogę powiedzieć, jaki mogę zrobić eksperyment
• Wsparcie innych ludzi (rozmowy z nimi, ponarzekanie im, wyregulowanie własnych emocji)
• Akceptacja, że widzę tylko kawałek obrazka i przestrzeń na to, że druga osoba widzi inny kawałek; nie gorszy, ale inny
• Ciekawość siebie i drugiego człowieka
• Sposoby na to, jak zadbać o siebie — cały kawałek o regulowaniu się

Jak Ty masz?

Zastanów się:

• Jakie masz opinie o swoich umiejętnościach pracy z konfliktem?
• Kiedy sobie najbardziej dowalasz?
• Czego chcesz się nauczyć?

Pomyśl, a jeśli masz ochotę, napisz do mnie o tym – ewa@plynie.pl

Chcesz mieć wsparcie pod ręką?

Stworzyłam zestaw kart „Jak się dogadać”. Są tam 44 karty z narzędziami do pracy z konfliktem. Aż 34 z nich pomagają w tych najtrudniejszych momentach: kiedy nie wiadomo, co się dzieje, co boli, jaka intencja i potrzeby stoją za trudnymi emocjami.

To takie wsparcie, żeby odkrywać, a nie tylko „gasić pożar”.

Gdzie warto zajrzeć?

W piątek nagrałyśmy z Agnieszką Stein odcinek Laboratorium Dialogu pt. Identyfikacja problemu — dlaczego to takie trudne. Jest w płatnej subskrypcji, ale możesz bezpłatnie zobaczyć 10 minut scenki, w której pokazujemy, jak trudno czasem nazwać, co się dzieje.

---